CEVAP 169 :
iş mahkemelerindeki davalarda işçinin yolda geçen süreleri belli şartlar altında hesaplanabilmektedir.
İş hukukunda kural olarak işe gidip gelirken yolda geçen süre günlük çalışma süresinden sayılmaz.
Ancak 4857 Sayılı İş Kanunun 66/1-b maddesine göre; Demiryolları, karayolları ve köprülerin yapılması, korunması ya da onarım ve tadili gibi, işçilerin yerleşim yerlerinden uzak bir mesafede bulunan işyerlerine hep birlikte getirilip götürülmeleri gereken her türlü işlerde bunların toplu ve düzenli bir şekilde götürülüp getirilmeleri esnasında geçen süreler günlük çalışma süresinden sayılır”.
Yargıtay’ın yerleşik içtihatlarında da bu tür işlerde yolda geçen zamanın çalışma süresinden sayılacağına hükmedilmiştir.
Yargıtay Hukuk Genel Kurulu 25.4.1980 tarih ve 1980/1675E. 1980/1828K. Sayılı bir kararında;
“Günlük çalışma sürelerini aşan bekleme süreleri ile yolda geçen süreler fazla çalışma sayılır. Günlük olağan çalışma süresini aşan bekleme süreleriyle yolda geçen süreler fazla çalışma kabul edilmelidir.”
Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 26.1.1967 tarih ve 1966/12705E. – 1967/539K. Sayılı bir kararında ise;
“Davacı işyerine gitmek ve işyerinden dönmek için yolda geçen iki saatlik sürenin fazla çalışma olarak kabulü ile karşılığının ödetilmesini istemiştir. Dinlenen tanıklar, davacının, işyerine gitmek için Devlet Demiryollarının veya sair yollar ve köprülerin yapılması, muhafazası veyahut tamir veya tadili gibi vaki olduğu veçhile işçilerin, ikamet ettikleri mevkilerden uzak bir mesafede bulunan işlerine hep birlikte nakil edilmeleri gereken her türlü işlerde bunların toplu ve mukannen suretle götürülüp getirilmeleri esnasında geçen sürelerin iş süresinden sayılacağı açıkça yazılıdır. Anılan bu maddenin açık hükmüne göre, davacının yolda geçirdiği sürenin iş süresine eklenmesi gerekmektedir. O halde, davacının dinlenen tanık sözleri ile sabit olan yolda geçen sürenin iş süresine eklenmesi ve alacağının buna göre hesap ve tespit edilmesi gerektir.” Şeklinde hüküm kurulmuştur.